
بسم الله الرحمن الرحیم
الم یروا انا جعلنا اللیل لیسکنوا فیه و النهار مبصراً ان فی ذلک
لآیات لقوم یومنون
اینا رو نمی بینن؟ چشمهاشون بسته است؟ نمی خوان بفهمن؟
این چیزهایی که داره می گه از بدیهیاته، شب مال خوابیدنه، روز برای تلاشه؛
روز روشنه و همه چی دیده می شه، شب تاریکه
بزرگ و کوچک و مومن و کافر همه دارن اینو می بینن...
خدایا چی رو داری به رخ می کشی؟
خدا این سوال رو از شما بکنه چی میگید؟
نمی گید: خوب معلومه که می بینیم، چیز ندیدنی نداریم؛
جواب میدیم چرا...
ان فی ذلک لآیات لقوم یومنون
چه ربطی به ایمان داره؟
کافر باشی، مومن باشی، جاهل باشی، عارف باشی،
همه می دونن این شب مال استراحته؛ همه میرن می خوابن؛
حتی
گنجشکها هم میرن می خوابن ،
شاید فقط گربه ها بیدار باشن و چند تا حیوونی که برای شکار بیدارن...
این چیه که حتما مومن باید باشی تا بفهمیش؟
الم یروا انا جعلنا اللیل لیسکنوا فیه و النهار مبصرا . ان فی ذلک
لآیات لقوم یومنون
چنان به رخ میکشه این چیز بدیهی رو ...
انگار اگه ایمان نداشته باشی نمی تونی اینو بفهمی...
اینو که ما داریم می گیم فقط اگه تجربه کنید می تونید درکش کنید.
اعتقاد
به عمل که رسید میشه ایمان ، یعنی تجربه شد.
در مقابل این آیه میشه استدلال کرد که من که ایمان
ندارم
باز هم در شب راحت می خوابم . خواب شب خستگی رو
راحتتر
در می آره ده برابر خواب روز فایده داره..
لازم نیست ایمان داشته باشم؛ با خواب روز هم مقایسه کردم
و
بدون اینکه ایمان داشته باشم اینو درک کردم.
الم یروا انا جعلنا اللیل لیسکنوا فیه و النهار مبصراً ان فی ذلک
لآیات لقوم یومنون
مشغله روزمون، پردیدن های روزمون، اشتغالهایی که هیچوقت تمام نمی شه،
هرچقدر
میریم جلوتر سختتر می شه انگار، انگار باید بیشتر بدویم...
الم یروا انا جعلنا اللیل لیسکنوا فیه و النهار مبصرا . ان فی ذلک
لآیات لقوم یومنون
مشغله های روزمون، شبمون رو ازمون نگیره...
همون شبی که به آدمها سکون میده ، همون شبی که به انسانها آرامش می
بخشه
همون شبه که خستگی رو از تن مومن در میآره...
حیفه! از خودمون دریغ نکنیم؛ شده در حد ده دقیقه شب زنده داری...